นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ หรือ เพนกวิน แกนนำกลุ่มคณะราษฎร63 ได้เขียนบทกลอนจากเรือนจำพิเศษกลางกรุงเทพฯ ซึ่งตนถูกคุมขัง ถึงปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล หรือ รุ้ง และเพื่อนๆผู้ต้องขังทางการเมืองอีกหลายคน ซึ่งบทกลอนดังกล่าวได้โพสต์ลงในเฟสบุ๊กส่วนตัวของเพนกวิน โดยเนื้อหาภายในกลอนมีดังนี้
บทกลอนถึงนักโทษทางการเมือง
ข้อความจากเพนกวิน
แด่รุ้ง และเพื่อนผู้ต้องขังทางการเมืองทุกคน
ฟ้าชื่น ค่ำคืนหนาว ยะเยือกร้าวกระดูกไข
ลมพัด โหมตัดไอ ละอองฝน กระเซ็นสาย
มองเดือนก็เดือนดับ มองดาวอับ ลับแสงพราย
คืนนี้ นอนเดียวดาย ในกรงขัง อันวังเวง
เงี่ยหู ฟังซุ่มเสียง หาใช่เสียง ดนตรีเพลง
คือก้อย ร้อยบรรเลง แห่งคืนมืด ประโคมขาน
ที่ฟากคือฟ้าร้อง ใช่เสียงกลอง ย่ำโมงกาล
ที่ดัง แว่วกังวาล ใช่กระดิ่ง คือโซ่ตรวน
ที่พัดมาหวิวหวิว ใช่ขลุ่ยผิว หากลมหวน
ที่ขับ ดับทันควัน คือเสียงเพรียก ของผู้คน
เสียงคนผู้จนยากได้ยินจากทุกแห่งหน
เพลงเข็ญ ยังเล่นวน ดังลือเลื่อง มิเลือนหาย
คืนนี้ แน่คืนยาก ดังใจพราก พลัดจากกาย
ความเป็นคนมลาย พายุห่ำ กระพือโหม
เธออาจจะหวาดหวั่น เมื่อฟ้าลั่น ประจัญโจม
เสียงฟ้าที่ถาโถม ย่อมวัดมาตร ขนาดใจ
เหล็กกล้าที่แกร่งดี ต้องถูกตี และผลาญไป
คนกล้ายิ่งกว่าใคร ต้องผ่านภัย ใจจึงทน
มีสู้ย่อมมีเจ็บ และหนาวเหน็บ ในบางหน
แต่เพื่อประชาชน ยอมทนทุกข์ อย่างทนทาน
เพื่อเกียรติภูมิมั่น จงยิ้มหยัน อย่างอาจหาญ
แสนปืน ทั้งหมู่มาร หรือจะสู้เพียงหนึ่งใจ
ที่ยืนหยัดในศรัทธา ทนงกล้าบนทางไกล
อำนาจทมิฬใด มิอาจข่มให้ก้มหัว
แม้ฝนกระหน่ำฟ้า เผชิญหน้าอย่าเกรงกลัว
ประกาศให้รู้ทั่ว ว่าฟ้าใหม่ คืบใกล้มา
ถึงวันที่แสงส่อง อำไพผ่อง ทั่วท้องนภา
ผองคนบนผืนหล้า จะลั่นกลอง อย่างเกรียงไกร
วันนั้นคือวันพรุ่ง ย่ำเห็นรุ้ง อร่ามไกล
มวลชนจะมีชัย และเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
เพนกวิน พริษฐ์ ชิวารักษ์
ผู้ต้องขังทางการเมือง ณ เรือนจำพิเศษกรุงเทพ
29 ต.ค. 2563
รอดแล้ว! ศาลจำหน่ายคดี เพนกวิน ละเมิดอำนาจศาล ให้โอกาสปรังปรุงตัว
สำนึกผิด!! อานนท์แถลงขอโทษ “เพนกวิน” ละเมิดศาล อ้างอารมณ์ชั่ววูบ
ศาลไม่ให้ประกันตัว รุ้ง – เพนกวิน แม้วางเงินประกันสูงถึงคนละ 500,000 บาท
